Sistem zaštite žrtava nasilja u porodici u Kragujevcu – Model i rezultati
27. novembar 2018.
Pogled na „Druge“ i muzejske reprezentacije roda – fotografije iz zbirke Pečar Muzeja afričke umetnosti
27. novembar 2018.
Generacija 2016/17
Apstrakt
Ovaj rad bavi se detektovanjem načina na koji u svakodnevnici pristupamo medijskim sadržajima, uz akcenat na rodni aspekt[1]. Izlažu se koncepti na kojima se u društvenoj teoriji i filozofiji objašnjavaju načini percepcije, a koji se sakupljaju u ključnom terminu stereotip koji je definisao Volter Lipman. Idejama vodećih stranih autorki i autora iz oblasti teorije medija, umetnosti i feminizma pristupa se vizuelnim stereotipima kao pojavi koja sabira ne samo njihova teorijska značenja, već i prakse u okviru svakodnevnice. Problematizuju se kako stanovišta Stjuarta Hola i Džona Fiska koja recipijente medijskog sadržaja posmatraju kao aktivne činioce, tako i suprotne pozicije koje u potpunosti pasiviziraju poziciju gledaoca i gledateljke. Razlika između percepcije i reprezentacije se ukida Don Ajdijevim definicijama mikropercepcije i makropercepcije. Problem roda jeste ključan za početke razumevanja mehanizama kojim dolazimo do informacija na slikama, jer načini na koje mislimo jesu načini na koje vidimo. Rod akumulira određenja svih praksi jedne jedinke te ih ujedno i neprestano normalizuje. Rodno nasilje, a konsekventno i prezentacija tog nasilja, jesu takve vrste praksi. Rodno određen akt nasilja podleže klasičnim zakonima narativnosti koji ga učvršćuju.
Ključne reči: mediji, rod, percepcije, reprezentacije, stereotip, rodno zasnovano nasilje
[1] Ovaj rad postavlja okvirne nacrte za kasniju dublju analizu svih teza koje se iznose u njemu.
